رویکرد اقتصادی در سیاست خارجی ایران: ضرورت‌ها و چالش‌ها

خلاصه

نزدیک به دو دهه است که کشورهای در حال توسعه به اهمیت ایجاد تناسب میان استراتژی اقتصادی و سیاست خارجی پی برده و به همگون سازی این دو رکن استراتژی مبادرت ورزیده‌اند. ترکیه، برزیل، کره‌جنوبی، مالزی، سنگاپور و در سال‌های اخیر هند و چین در این راستا، اقدامات اساسی انجام داده‌اند. کانون نظری این مسئله در این امر نهفته که میان وضعیت داخلی و شرایط بیرونی یک کشور باید نوعی هارمونی و سازگاری پدید آید تا آنکه بتواند شرایط لازم جهت بسیج نیروهای بومی به منظور افزایش نرخ رشد اقتصادی را فراه, آورد. طبیعی است که هر کشوری بنا به ماهیت نظام سیاسی، فرهنگی و وضعیت جغرافیایی و ژئوپلیتیکی خاص خود نیازمند طراحی ویژه است اما این طراحی صرفاً در زمان‌بندی، درجه‌بندی متغیرها و متدلوژی تحقق‌ هارمونی معنا دارد. به نظر می‌رسد منطق کانونی ایجاد هارمونی میان جهت‌گیری سیاست خارجی و چگونگی ایجاد رشد اقتصادی، منطقی آزمون شده و در حال اجرا در میان تعداد قابل توجهی از کشورهای در حال توسعه و همین طور کشورهای ما بعد شوروی به خصوص در شرق اروپا باشد.